Kurs funta szterlinga w kontekście rynku walut
Dnia 29 kwietnia 2024 roku o godzinie 07:00 kurs funta szterlinga w stosunku do złotego wyniósł 5.0456 PLN, natomiast jego wartość wobec dolara amerykańskiego osiągnęła poziom 1.2544 USD.
Historia i znaczenie funta szterlinga
Funt szterling (GBP), znany także jako funt brytyjski, jest walutą obiegową Zjednoczonego Królestwa oraz terytoriów zależnych, takich jak Brytyjskie Terytorium Antarktyczne, Falklandy, Gibraltar, Guernsey, Wyspa Man, Jersey, Wyspa Świętej Heleny, Wyspie Wniebowstąpienia, Tristan da Cunha oraz Georgii Południowej i Sandwich Południowego. Symbol „£” jest międzynarodowym oznaczeniem tej waluty, a jeden funt dzieli się na 100 pensów.
Pierwotnie wprowadzony do obiegu w roku 1158 przez króla Henryka II, pierwotnie był wymienialny na srebro. Stan ten zmienił się w 1816 roku, kiedy wprowadzono wymienialność na złoto, trwającą aż do wybuchu I wojny światowej w 1914 roku. Mimo krótkotrwałego powrotu do standardu złota, system ten został zarzucony w 1931 roku, w okresie Wielkiego Kryzysu.
Do lat 70. XX wieku funt dzielił się nie na 100, lecz na 240 pensów lub 20 szylingów. Zmiana na system dziesiętny nastąpiła w roku 1971, dzięki czemu pensy zaczęto dzielić już na wartości podstawowe 100.
Funt szterling na przestrzeni lat
Funt szterling uchodzi za jedną z najsilniejszych walut na świecie, choć w przeszłości borykał się z różnymi kryzysami. W 1946 roku, aby uzyskać pożyczkę w wysokości 3,75 miliarda dolarów od Stanów Zjednoczonych, funt stał się walutą w pełni wymienialną. W latach 60. nałożono ograniczenia na wywożenie przez turystów kwot większych niż 50 funtów z kraju w obliczu spadku wartości waluty, jednak ograniczenia te zniesiono w roku 1970. W roku 1976 Wielka Brytania zmuszona była pożyczyć 2,3 miliarda funtów od Międzynarodowego Funduszu Walutowego z powodu spadku wartości funta względem dolara.
Funt dotknęła rekordowa depresja w 1985 roku, osiągając wartość 1,05 dolara. Dziesięć lat później został włączony do systemu ERM (europejskiego mechanizmu wymiany walut), lecz już w 1992 roku, po tzw. Czarnej Środzie, Wielka Brytania musiała wycofać walutę z tego mechanizmu, co spowodowało jej gwałtowny spadek wartości o 25% w ciągu kilku dni.
Decydując się na członkostwo w Unii Europejskiej, Wielka Brytania zawarła klauzulę wyłączenia, dzięki której mogła zachować własną walutę, wyłączając tym samym funta z mechanizmu ERM II.
Status funta szterlinga jako waluty o szerokim znaczeniu globalnym jest wynikiem skomplikowanej historii, której przemiany wpływały zarówno na ekonomię brytyjską, jak i globalny rynek walutowy. Wartości wymiany funta są ściśle obserwowane przez inwestorów, turystów oraz osoby przeprowadzające międzynarodowe transakcje finansowe.