Australia i Nowa Zelandia wobec wyzwań klimatycznych
Australia i Nowa Zelandia, dwa znaczące państwa regionu Pacyfiku, podejmują różnorodne starania wobec zmian klimatycznych. Pod kierownictwem premiera Anthony’ego Albanese, Australia wykazuje bardziej stanowcze działania na rzecz ochrony klimatu. W ostry kontraście stoi Nowa Zelandia, gdzie rząd Christophera Luxona napotyka krytykę za brak konsekwencji w realizacji ambitnych założeń klimatycznych.
Australia: od „marudera klimatycznego” do ambicji zmian
Rząd Australii zdecydowanie wyznacza nowe, wyższe cele redukcyjne oraz wprowadza mechanizmy ograniczające emisje ze strony największych zanieczyszczających. Mimo tych zapowiedzi, sceptycy jak Polly Hemming z Australia Institute podkreślają, że zmiana retoryki nie przekłada się na zdecydowane działania w praktyce.
Nowa Zelandia zacieśnia zielony hamulec
Z kolei Nowa Zelandia, posiadająca jeden z najwyższych wskaźników emisji na mieszkańca w OECD, zapowiada zwiększenie eksportu surowców oraz opóźnienie wprowadzenia opłat za emisje rolnicze. Rząd próbuje skupić się na rozwiązaniach technologicznych, co może spotkać się z krytyką na zbliżającej się konferencji COP29 w Azerbejdżanie.
Krytycy oczekują więcej
Eksperci jak Ralph Sims z Massey University w Nowej Zelandii sugerują, że oba kraje nie spełniają oczekiwań międzynarodowej społeczności w kontekście działań klimatycznych. Istnieje obawa, że Nowa Zelandia będzie zmuszona zakupić kredyty emisyjne w celu osiągnięcia założeń Porozumienia Paryskiego.
Problematyczne wsparcie dla paliw kopalnych
Australia, będąc trzecim największym eksporterem paliw kopalnych, stoi w obliczu krytyki z powodu niewystarczającego wsparcia dla energetyki odnawialnej. W roku 2023 rząd przeznaczył znaczą środki na subsydia dla sektora paliw kopalnych, podczas gdy eksperci jak Sarah Clement z Australian National University wskazują, że ich eliminacja byłaby sprzyjająca dla rozwoju odnawialnych źródeł energii.
Zmieniająca się polityka klimatyczna Nowej Zelandii
Z kolei zmiany w polityce klimatycznej Nowej Zelandii mogą budzić niepokój o jej międzynarodowy wizerunek. Nathan Cooper z University of Waikato zwraca uwagę na przesunięcie nacisku z redukcji emisji na adaptację do zmian klimatycznych, co może przynieść ryzykowne skutki. Nadchodząca konferencja COP29 położy nowe wyzwanie przed państwami, by ustalić finansowe cele na rzecz klimatu po 2025 roku.
Wyzwanie przed przyszłymi konferencjami klimatycznymi
- Postawa Australii wobec redukcji emisji i wsparcia dla energetyki odnawialnej;
- Podejście Nowej Zelandii do polityki klimatycznej i technologii rolniczych;
- Wspólne działania w kontekście Porozumienia Paryskiego i przyszłej polityki klimatycznej.
Konfrontacja tych dwóch perspektyw, Australijskiej i Nowozelandzkiej, pokazuje, że regionalna polityka klimatyczna jest istotnym punktem dyskusji na scenie międzynarodowej, a każde państwo stoi przed skomplikowanym zadaniem bilansowania własnych interesów gospodarczych z globalną odpowiedzialnością za środowisko.